boekbinden

Ik weet het, 't is heel stil hier op mijn blog. Maar wanneer je bed, kleerkast en diepvries in de living op de eerste verdieping belanden omdat de vloer van het gelijkvloers helemaal opengebroken, gechapt en terug gevloerd wordt en je dan ook nog zelf een kapstok wil maken en een kleerkast helemaal schilderen, dan wordt die naaimachine serieus verwaarloosd. Het stof is nog niet helemaal weg, de muren moeten terug geschilderd worden in de hal en de tegels van wc en douche staan er ook nog niet tegen, maar het vordert. Gelukkig, want dat stof tussen je boterham is toch niet zo lekker, bij manier van spreken dan...


De architect-in-spé weet dat ik manueel boekbinden een prachtig ambacht vind dat ook nog op mijn verlanglijstje van "wil ik wel proberen" staat, dus toen ze een methode zocht om haar portfolio in te binden, vroeg ze of ik eens wat kon uitproberen. Op haar papieren plakken foto's en tekeningen, dus de methode moest daarvoor wel wat ruimte laten. Mijn eerste idee was om een blad in harmonica te vouwen en daar de papieren met haar tekeningen dan in te plakken, maar ik kreeg dat blad niet zo mooi symmetrisch gevouwen, dus het boekje was maar zo zo.


Nog eens wat proberen dan, zoeken naar een manier om het wel rechter te krijgen. Door allemaal losse stroken aan elkaar te naaien, was dat probleem dan wel opgelost. Deze keer naaide ik met een dunnere draad, maar omdat ik telkens maar één strookje naaide, was het opletten om de draad niet door het karton te trekken en een scheur te veroorzaken. Een kromme (boekbinders-)naald zou wel handig zijn voor deze koptische bindingstechniek, maar mits wat prutsen is het wel gelukt.




Ik gebruikte overschot van karton om een stevige kaft te maken. Karton ligt hier in overvloed, straks moeten we nog bijbouwen om al die maquettes te kunnen zetten.

De bladeren van het boek plakte ik in deze versie ook weer nadien pas in het boekje. Het ziet er niet zo stevig uit, de draad was misschien ook aan de dunne kant, maar door zo wat te experimenteren ondervind je wel wat het beste werkt. Het grote voordeel van deze methode is dat het boek vanzelf open blijft liggen zonder dat je je papieren moet vouwen. Bij de koptische binding worden meestal bladeren papier dubbel gevouwen, maar bij ons zit die vouw in het papieren (zwarte) strookje.

De professor op de universiteit was niet zo enthousiast over deze amateuristische bindingswijze, het portfolio zal op een deftigere manier moeten worden ingebonden, maar deze ervaring was zeker niet verloren.