wattenschijfjes

Ik moet toegeven dat ik af en toe toch wel een beetje geitenwollensokkengedrag vertoon. Ik hergebruik verpakkingen, maak er opbergdozen van, of zeepbakjes, of bakjes voor potloden, ...
Ik gebruik al lang herbruikbare zakken, maakte al eens mijn eigen handzeep, en verwerk regelmatig kapotte of te kleine kledij tot pennenzakken, toilettassen, ... Ik experimenteer nu ook met de zeep en shampoo van www.werfzeep.nl, en dat bevalt mij ook echt prima. Veel beter voor het milieu en mijn huid ziet er minder uitgedroogd uit na het douchen. Ook de kruidenshampoobar is echt prettig om mijn lange haren mee te wassen: ze ruikt superlekker en mijn haren hebben veel minder last van statische elektriciteit. Dat scheelt ook weer in de roze zak.

Onlangs kwam ik tijdens een van mijn dagelijkse treinritten zelfgemaakte wattenschijfjes tegen op Pinterest. Ik had me al een paar keer de bedenking gemaakt dat die wel snel zakken als je elke dag probeert je ogen beter te doen uitkomen (ik kom niet buiten zonder make-up) maar die make-up er 's avonds ook wel weer af wil. Met wat restjes stof, een lapje flanel en een oud lakentje van wafelkatoen begon ik te experimenteren.

Het eerste schijfje, met het paarse randje met bloemetjes, maakte ik van twee laagjes wafelkatoen en een laagje zachte flanel. Niet alleen is dit veel werk met het bieslintje er om heen, het resultaat is ook niet naar mijn zin. Het tweede stiksel is zichtbaar aan de onderkant en het bieslintje zit daar toch ook wat gefronst en maakt de rand dikker. Ik had ook wel een kleine vorm genomen om van te starten, dat helpt uiteraard ook niet om het lintje mooi te kunnen keren. De rand is ook niet heel zacht, de pad zelf is door zijn dikte nogal stug. Ik ga het wel eens testen, of misschien moet ik een grotere maat nemen en een laagje minder wafelkatoen, maar denk niet dat ik er het gewenste resultaat mee ga bereiken.

Het tweede wattenschijfje, met de bloemetjes, maakte ik van één laagje wafelkatoen en één laagje bloemetjeskatoen. Goede kanten op elkaar, stikken en een keergat laten, bijknippen, omkeren en nog een stikseltje errond. Dit is al veel dunner, maar de wafelkatoen is al ettelijke keren gewassen en dus redelijk hard (ik heb geen droogkast).

Het grijze wattenschijfje, maakte ik op dezelfde manier als die met de bloemetjes, maar dan met flanel in de plaats van katoen. Ik denk dat die perfect dienst kan doen, maar die vind ik qua kleur echt wel oersaai.

Dat met de hartjes tenslotte, maakte ik met een techniek die ik vooraf niet de mooiste vond (ik hou er niet zo van dat de locksteek zichtbaar blijft), maar lijkt nu nog de beste. Ik legde eerst een laagje flanel, dan wafelkatoen en tenslotte een mooi katoentje. Daarna stikte ik alles aan elkaar vast met de locksteek op mijn naaimachine. Die vind ik mooier dan de steek met de lockmachine, maar dat kan ik bij een volgende experiment toch ook nog eens proberen, want het voordeel daar is uiteraard wel dat je stoflagen mooi afgesneden worden. De flanellen kant zou ik zelf gebruiken om mijn make-up te verwijderen. Op deze manier kan ik mijn talrijke restjes toch een tweede leven geven om een bonte verzameling wattenschijfjes te maken.

Ondertussen een hele berg geproduceerd met enkel een katoentje en een laagje flanel. Dat is soepel dus volgt de contouren van je gezicht goed. Ik heb ook de indruk dat ik hierdoor veel minder ontschminker nodig heb, die blijft een beetje meer op de flanellen zijde liggen dan wanneer je een watje gebruikt, maar het resultaat is hetzelfde. Na gebruik stop ik ze in een groentenzakje van de supermarkt (ik zette een koordstopper op het touwtje) en dan kunnen ze zo de wasmachine in.

Misschien zijn ze ook wel leuk om cadeau te doen aan een milieubewuste vriendin.

pyjamabroeken

Nog meer kapstokfoto's :-)

Deze pyjamabroeken heb ik in het najaar al gemaakt zodat ik in stijl naar het ziekenhuis kon. Lekker brede broekspijpen om er zeker met mijn plaaster door te kunnen. En eens ik terug thuis was, wou ik eigenlijk niet veel anders meer dragen. Lekker comfortabel, en leuke kleurtjes. Er staat maar een van mijn broeken op de foto, mijn andere was in de wasmand. Ik blijf ze graag gebruiken.

Ook altijd leuk om cadeau te geven, de donkere was zo'n cadeautje.  Die wordt eveneens vaak gebruikt. Daar voegde ik nog een kleine liefdesverklaring aan toe... Die labeltjes maken het af vind ik, ik ben fan.

lief bloesje met vlindermouwen

Het lijkt wel alsof ik niets voor mezelf maak. Om een of andere reden komen die creaties niet op mijn blog terecht. Vooral omdat ik zelf niet graag poseer waarschijnlijk. 

Dus bij deze: een kapstokfoto.

De zoveelste zondagse storm, die volgens de weermannen niet aan de definitie voldoet maar voor mij toch een uitnodiging is om binnen te blijven, doet mijn naaimachine weer lonken. Een Utrechts stofje van vorige week, zacht roze met blingbling, dat vraagt om een eenvoudig model met aangeknipte mouwen. Ik hou mijn oude knipmodeboekjes zorgvuldig bij, en vond dit patroon in een editie van vele jaren geleden.

De technieken van de zomercursus "werken met stretchstof " van ondertussen bijna 2 jaar geleden kwamen goed van pas. Ik geef wel toe dat ik het kraagje nog even opnieuw in een ander stofje geprobeerd heb om er zeker van te zijn dat ik het bloesje niet verpestte, een werkwijze die ik tegenwoordig toch meer toepas en die maakt dat mijn projecten ook meer en meer slagen.

Laat de lente (en de feestjes) maar komen, ik heb er zin in! 

boekomslag in stof

Het is in deze digitale tijden misschien nog ouderwets, maar voor mijn dagelijkse werk, heb ik naast mijn laptop toch ook nog altijd graag een schriftje waar ik de ganse dag mijn "to do's" noteer die ik mondeling doorkrijg.




Stijlloze schriften op kantoor, balpennen die verloren gaan, of gezeul met een pennenzak bovenop de laptop, muis, GSM's, brillen, ... dat vraagt om een creatieve oplossing. Meer orde in mijn werk was ook één van mijn goeie voornemens voor het nieuwe jaar, dus dit paste volledig in het plaatje. En een bezoekje aan de lapjesmarkt in mijn favoriete Hollandse stad Utrecht zorgde ervoor dat mijn naaikriebels terug aangewakkerd werden.
Heel veel denkwerk had ik niet nodig, ik wist vrij snel wat ik wou, vond inspiratie op Pinterest om het ontwerp te tekenen en restjes stof. Het schriftje is in A5 formaat zodat het niet te veel plaats inneemt op mijn werkplek en gemakkelijk overal mee naar toe kan.

De cover kan gesloten worden met een gesp, zodat alles netjes bij elkaar blijft als ik van het éne lokaal naar het andere ga, of van het éne gebouw naar het andere.  Plaats voor balpennen en een (bij voorkeur roze) fluostift waren voor mij noodzakelijk, zo organiseer ik me liefst op het werk.
Daarnaast zorgde ik ook nog voor een elastiek zodat ik de pagina's die ik niet meer nodig heb, erachter kan stoppen. Tot nu deed ik dat met een ijzeren klem, maar die verloor ik wel eens wanneer mijn schriftje in of uit mijn rugzak ging. En die balpennen mochten liefst niet onder het schriftje liggen zodat ik er altijd aan kan tijdens het schrijven. 

Daarnaast had ik ook nog graag een flapje om af en toe toch nog een opgeplooid blad papier te kunnen wegsteken, want af en toe wordt er toch ook nog eens iets geprint.

Een zondagse storm, rust in huis, et voilà: Boekomslag klaar! Nu ga ik met nog meer plezier werken morgen.

boekbinden

Ik weet het, 't is heel stil hier op mijn blog. Maar wanneer je bed, kleerkast en diepvries in de living op de eerste verdieping belanden omdat de vloer van het gelijkvloers helemaal opengebroken, gechapt en terug gevloerd wordt en je dan ook nog zelf een kapstok wil maken en een kleerkast helemaal schilderen, dan wordt die naaimachine serieus verwaarloosd. Het stof is nog niet helemaal weg, de muren moeten terug geschilderd worden in de hal en de tegels van wc en douche staan er ook nog niet tegen, maar het vordert. Gelukkig, want dat stof tussen je boterham is toch niet zo lekker, bij manier van spreken dan...


De architect-in-spé weet dat ik manueel boekbinden een prachtig ambacht vind dat ook nog op mijn verlanglijstje van "wil ik wel proberen" staat, dus toen ze een methode zocht om haar portfolio in te binden, vroeg ze of ik eens wat kon uitproberen. Op haar papieren plakken foto's en tekeningen, dus de methode moest daarvoor wel wat ruimte laten. Mijn eerste idee was om een blad in harmonica te vouwen en daar de papieren met haar tekeningen dan in te plakken, maar ik kreeg dat blad niet zo mooi symmetrisch gevouwen, dus het boekje was maar zo zo.


Nog eens wat proberen dan, zoeken naar een manier om het wel rechter te krijgen. Door allemaal losse stroken aan elkaar te naaien, was dat probleem dan wel opgelost. Deze keer naaide ik met een dunnere draad, maar omdat ik telkens maar één strookje naaide, was het opletten om de draad niet door het karton te trekken en een scheur te veroorzaken. Een kromme (boekbinders-)naald zou wel handig zijn voor deze koptische bindingstechniek, maar mits wat prutsen is het wel gelukt.




Ik gebruikte overschot van karton om een stevige kaft te maken. Karton ligt hier in overvloed, straks moeten we nog bijbouwen om al die maquettes te kunnen zetten.

De bladeren van het boek plakte ik in deze versie ook weer nadien pas in het boekje. Het ziet er niet zo stevig uit, de draad was misschien ook aan de dunne kant, maar door zo wat te experimenteren ondervind je wel wat het beste werkt. Het grote voordeel van deze methode is dat het boek vanzelf open blijft liggen zonder dat je je papieren moet vouwen. Bij de koptische binding worden meestal bladeren papier dubbel gevouwen, maar bij ons zit die vouw in het papieren (zwarte) strookje.

De professor op de universiteit was niet zo enthousiast over deze amateuristische bindingswijze, het portfolio zal op een deftigere manier moeten worden ingebonden, maar deze ervaring was zeker niet verloren.

cadeautjes voor een jarig meisje

Mijn naaimachine wordt tegenwoordig serieus verwaarloosd. Kinderen worden groter, ik dacht meer tijd  te hebben om me creatief uit te leven, maar we blijven veel tijd samen doorbrengen. Vaak als taxichauffeur, maar tegenwoordig ook als maquettebouwerassistente ;-) Ik geef wel toe dat ik de breinaalden ondertussen ook terug heb bovengehaald, dus enige vorm van creativiteit ontbreekt nooit in mijn leven...

Het halloweenfeest met de nodige decoratie van afgelopen weekend zat daar natuurlijk ook nog voor iets tussen. Maar ik hield er toch aan om naast wat leuke spulletjes uit de winkel toch zelf ook een cadeautje te maken voor de 8ste verjaardag van een kind. Leuk Leuvens stofje uitgekozen: bij Pauli hebben ze vaak toffe stofjes, ik kan er niet voorbijlopen zonder te gaan kijken, wat vaak leidt tot weer een stofje voor een volgend project.

Het werd (nog maar eens) een pennenzak én een appelzakje met een sluitsysteem dat zo in de wasmachine kan zonder risico op roest of andere vormen van aftakeling. Het sluitsysteem van het appelzakje is volledig uit stof gemaakt en is zodanig geknoopt dat het niet los kan schieten. Ik bestelde nog gepersonaliseerde labeltjes zodat de zakjes hun eigenaar altijd terugvinden (mét unicorn uiteraard), en de vrolijke kinderhand was gevuld. Zo'n appelzakje gebruik ik zelf ook zodat mijn proper gewassen fruit niet los rondzwerft in mijn fietstas als ik ga werken, al is het in veel minder toffe kleuren dan voor Ida.

blog

Ik ben niet professioneel bezig met naaien, breien of zeefdrukken, daarvoor heb ik jammer genoeg niet genoeg tijd in deze fase van mijn leven, en ik wil mijn vaste (fulltime) job ook graag blijven doen.

Ik heb me al wel geïnformeerd om in bijberoep iets op te starten, en ik hoop dat dat er ooit nog van komt, maar nu zou de druk te groot zijn om genoeg te verdienen om mijn vaste kosten betaald te krijgen, en dat ontneemt me het plezier. Provinciebelasting (die ik  nu ook al betaal trouwens), gemeentebelasting (net hetzelfde), sociale bijdragen (en toch kan je geen ziekte-uitkering of extra pensioen krijgen als je al voltijds werkt en dus ook al bijdraagt), ... Ontmoedigend en niet helemaal fair dus in mijn ogen, want eigenlijk wil ik nu gewoon sporadisch maar eens een workshop geven of herstellingen doen voor anderen, zonder in het zwart te werken. 

Mijn blog hou ik vooral bij voor mezelf, het is een manier om mijn creaties bij elkaar te houden, en ook om te delen met een paar vrienden, of wanneer ik een andere creatieve ziel ontmoet. Behalve op mijn facebookpagina (die enkel voor vrienden toegankelijk is), maak ik weinig "reclame" voor mijn blog.

Ik was dan eigenlijk ook best verbaasd om te zien dat zelfs in India en Peru mensen naar mijn pagina zijn gaan kijken...

rokje voor de tienerdochter

De jongste tienerdochter draagt graag rokjes en jurkjes. Louise weet goed wat ze wil, kan goed combineren, en slaagt er in mooie kleren te vinden voor een schappelijke prijs. Maar ik mag gelukkig ook wel voor aanvullingen van haar garderobe zorgen. Een zwart rokje met plooien in dus. En daarna nog een smalle zwarte rok.

Het plooirokje had ik ooit al eens in een andere kleur gemaakt, een heel eenvoudig model waarbij het voorpand en het rugpand hetzelfde zijn, dus weinig patroondelen maar toch een leuk resultaat. Een leuk detail is de "bandlip" vooraan (hoe verzinnen ze die namen toch), die behalve het rokje opfleuren geen functie heeft.

  

Poseren kan ze ook ;-) maar zo gaat dat met "net-17"-jarigen tegenwoordig zeker?

Binnenkort gaat ze proefdraaien in een kledingwinkel om daar vakantiewerk te gaan doen. Dit rokje hoort tot de opties van wat ze die dag gaat aandoen.

herenhemd

Een herenhemd voor een speciale gelegenheid dus. Een heuse "black and gold" party. En een herenhemd stond al langer op mijn lijstje van naaiprojecten, dus ik moest niet lang nadenken om aan te bieden dat dan te maken. De stof is wel echt bling bling, daar loop je zo normaal niet mee over straat, maar hij staat graag in de belangstelling dus wou graag "all the way" gaan. We vonden ook nog goudkleurige sokken met brilletjes op, hij had nog een zwarte strik voor bij zijn kostuum, en ik maakte van de overschot van de stof nog een "stoeffertje" om het helemaal af te maken.

Het patroon komt uit een "oude" knipmode (april 2014), maar een herenhemd is tijdloos, de stof maakt meer verschil dan het model. Dit was niet meteen de gemakkelijkste stof om een hemd uit te naaien, want ze schoof nogal gemakkelijk weg tijdens het naaien, en toen ik een keer wat ruwere handen had na het poetsen, merkte ik dat de stof tegenpruttelde.

Voor mij een paar nieuwe technieken: de mouwsplit had ik niet eerder geprobeerd. Gelukkig heb ik eerst wat op een proeflapje geëxperimenteerd, want dat lukte niet van de eerste keer. Ik vond op internet ook nog technieken die er gemakkelijker uitzagen, maar mijn stofdelen waren al geknipt, dus dat is voor een volgende editie.

Een hemdskraag en de achterpas en binnenpas had ik ook nog niet geprobeerd, maar de leerkracht van de naailessen had daar nog een handig trucje voor. Als ik in mijn eentje zit te naaien en ik begrijp de bondige werkbeschrijving niet, lees ik die meestal eens hardop. Maar dan nog lukt het niet altijd. Lang leve Pinterest voor zo'n situaties, maar als de leerkracht kan helpen is dat eigenlijk toch nog altijd wel het leukste.

Ik zag achteraf dat ik de plooi op de rug toch niet gedaan had zoals in het boekje (ik heb ze naar binnen geplooid, en in het boekje lag ze er meer bovenop), en bij nader inzien had die er eigenlijk ook niet in moeten zitten, want het hemd zit zeker ruim genoeg. Ik ben ook meer fan van slim fit hemden voor mannen, dus in een volgende editie verwerk ik wel figuurnaden.




Mijn labeltje op het borstzakje moest niet volgens de kinderen, dat past niet bij de stijl, maar mocht het er gelukkig wel op blijven. Beetje reclame voor mijn "winkel" ;-)

De jongste tienerdochter vond het ondanks haar kleine oogjes na de reis naar Parijs wel leuk een fotoshoot te organiseren, en het model poseert maar al te graag. De tienerzoon maakte er tenslotte een stopmotionfilmpje van. Dat zou me nooit gelukt zijn, geef mij maar de naaimachine en breinaalden!

Ik wil zeker nog eens zo'n hemd maken, mits wat kleine aanpassingen aan het model, en in een draagbare stof deze keer. Ik zag al wat leuke voorbeelden passeren waarbij de binnenkant van de manchet en de kraag in een ander kleurtje. En geef toe, een man in een hemd, dat is echt wel gekleed hé... Maar laat je daar niet aan vangen, een verzorgde buitenkant is daarom nog geen mooie binnenkant...

zeefdruk op trui

Of mama nog eens een tekst op een paar truien wil zetten...

Ik spreek geen letter Koreaans, maar Emma vindt dat een interessante taal en cultuur. Via een app leert ze zichzelf de taal aan. De truien moeten nog mee naar Praag vanavond.

Ik ben echt wel gewonnen voor die zeefdruktechniek. Leuk om te doen, en vooral wasbestendiger dan met transfertpapier. Al is dit natuurlijk wel beperkter in kleuren.

De truien heb ik niet zelf gemaakt, daarvoor was niet genoeg tijd meer, maar Emma is er alleszins blij mee...

een broek voor de tienerzoon

Opdracht in de naailes: een broek. Vermits de tienerzoon nu vooral in de lengte groeit (nog één centimeter en hij is even groot als mij) en niet altijd passende broeken vindt, was hij toch akkoord dat ik voor hem een broek zou maken.

Een nogal dun stofje van het stoffenspektakel in een mooi warme bruine kleur. Ideaal voor de zomer want een jeans is soms wat warm, en een korte broek past niet voor elke gelegenheid. De broek moest vooral skinny zijn en comfortabel zitten voor de man in wording.

Ondanks het kleinste maatje voor dit herenmodel uit de Knipmode, moest er nog overal een flink stuk versmald worden op het patroon, en zelfs na het passen nog een keer. Maar de broek staat hem super, hij heeft ze al gedragen, zelfs om naar het oudercontact op school te gaan, wat toch een teken van goedkeuring is op die leeftijd. Ik mag zelfs nog zo een maken in een andere kleur!

Mijn knappe tienerzoon wou niet volledig op de foto, maar ik mocht wel een foto van in onze stamkroeg maken. Ik vind hem geweldig knap met de broek!

Door terug les te volgen, heb ik echt de smaak weer te pakken om meer te naaien. Het geeft goesting, maar ook het vertrouwen dat ik meer kan dan ik dacht. En ja, soms mislukt er nog wel iets, omdat ik te snel wil gaan, of zelf experimenteer met het aanpassen van de patronen, maar ik leer er telkens toch wel weer uit.

Het lijstje met projecten wordt beetje bij beetje afgewerkt, maar er komen ook altijd weer ideeën bij. Ik kan me dus nog wel even bezig houden... Voor het eerstvolgende project denk ik dat me eens aan een herenhemd ga wagen. Dat staat ook al lang op mijn verlanglijstje. En vermits de man van mijn dromen een hemd nodig heeft voor een speciale gelegenheid dat waarschijnlijk ook maar één keer zal gedragen worden omwille van de themakleur, wil ik dat wel proberen. Foto's volgen uiteraard ;-)

knuffelpennenzak

"Mama, kan jij van een knuffeldiertje ook een pennenzak maken?"

Tuurlijk kan mama dat. Denkt ze toch...

Toch even wat nadenken, en met wat tips en hulp van de grootste puber de hond op de operatietafel gelegd, rug opengemaakt, liposuctie van de buik, gezorgd dat de vulling van poten, staart en kop bleef zitten en een binnenzakje gemaakt voor de hond van een restje stof met blauwe schaapjes. Een beetje handwerk hier en daar, want zo'n hond laat zich niet zomaar onder de naaimachine leggen, maar met zo'n pels valt het niet op dat alle steken niet even mooi recht zijn.

Hopelijk straks weer een puberkind gelukkig...

Dit weekend vroeg nog iemand wanneer ik dat allemaal doe, want met drie kinderen en dan voltijds werken, wat rondrijden om pubers heen en weer te brengen, één keer per week naailes, dan blijft er na de was en de plas toch niet altijd veel tijd over? Kwestie van prioriteiten stellen en organiseren: lijstjes maken, "voorraadbeheer", structuur. Ik kijk natuurlijk ook wel eens graag TV, vooral de Vlaamse reeksen, maar dat doe ik terwijl ik bergen strijk wegwerk. Ik probeer het hier netjes te houden, maar alles van boven naar onder poetsen doe ik niet alle weken, en die ruiten vallen er heus niet uit als ze niet blinken. Brood komt bij ons bijna altijd uit de diepvries, en boodschappen doe ik liever niet meer dan één keer per week. En ja, ik kom ook buiten met vrienden. Gelukkig heb ik meestal veel energie en weinig slaap nodig...

Als ik oud en versleten ben, ga ik niet met een warm gevoel terugdenken aan alle uren die ik gepoetst heb, maar wel blij zijn met alles wat ik zelf gemaakt heb, de mensen die ik daarmee blij gemaakt heb en de tijd die ik met vrienden en familie heb doorgebracht.

koffiemok

In de naailes vanavond naaide ik een beetje verder aan de broek voor de puberzoon, maar hij moet nog één keertje passen voor alles definitief wordt afgewerkt, dus daaraan kon ik niet verder. Omdat we de techniek van de rits met beleg geleerd hadden, wou ik ook wel eens weten of het dan lukte om een kapotte rits in een jeans te vervangen. Missie geslaagd. Daarna was er nog tijd over, dus begon ik maar aan nog maar eens een rokje voor mezelf.

De creatieve honger was nog niet gestild voor vandaag, en er rijpte weer een idee in mijn hoofd. Ik wou nog eens een koffiemok met porseleinverf versieren. Mijn handschrift is niet echt geweldig, dus ik sneed letters uit met mijn snijplotter en plakte die op de mok. Met een afwassponsje dopte ik de verf op de mok. Dat geeft een klein beetje een glittereffect. Nadien de sticker verwijderen (beetje prutswerk), wat retoucheren en klaar. Morgen nog in de oven bakken om de verf te fixeren.

een schortje voor Julie

Dit kinderschortje volgens Japans model lag ook al klaar om afgewerkt te worden toen de Pfaff het liet afweten. Het leuke aan dit model vind ik dat er geen ingewikkelde sluitingen zijn, gewoon over het hoofd trekken... Het schortje kan niet van de schouders afzakken en geeft door de gekruiste achterpanden toch genoeg bewegingsvrijheid. Het beschermt een groot stuk van de kledij zodat het kind naar hartenlust kan kliederen.


Ik zag het idee op Pinterest, maar vond geen kant en klaar patroon. Daarom zocht ik naar een jurkje, tekende eerst de voorkant over en maakte dan zelf een patroon voor de achterkant dat de zijnaad van de ene kant met de schoudernaad van de andere kant verbond. De randjes werkte ik af met een biaislint dat ik zelf maakte van een schattig blauw-wit stofje.

Toen ik de tekst erop aan het zeefdrukken was met mijn goeie kleren aan, zeiden mijn kinderen dat ik misschien voor mezelf ook best zo'n model zou maken. Verstandig toch, die pubers...

Ik ben alleszins fan van dat zeefdrukken. Deze keer gebruikte ik witte verf omdat dat beter bij het biaislint paste en ook wat zachter is voor een kind. De favoriete hond van Julie mocht hierbij uiteraard niet ontbreken. De bestellingen van mijn eigen kinderen lopen ook binnen ;-)

boodschappentas

Soms niet gemakkelijk, wat geef je nu aan je moeder als die jarig is en al alles heeft wat ze wil. Ik neig nogal naar de zelfgemaakte cadeaus en hoop dan dat die veel gebruikt gaan worden. Mijn moeder gaat al eens graag naar de markt, dus werd het een boodschappentas om naar de markt te gaan. Lekker groot, één die zo in de wasmachine kan, en die ook afgesloten kan worden.

Ik liep ook al langer met het idee rond om zelf eens te zeefdrukken op stof, en hier zag ik een opportuniteit voor een toepassing.

Iemand maakte voor mij een houten kader, ik niette er goedkope gordijnstof op, verstevigde het geheel met ductape en zo heb ik een zeefdrukraam dat perfect werkt.


Verf kocht ik bij De Banier. De tekst sneed ik uit met mijn scan 'n cut op stickervel. 

Deze zak heb ik helemaal zelf ontworpen, de sluiting van het lintje heb ik in het verleden ook al toegepast bij allerhande stoffen zakjes.




Ik vond stof bij Nostex in Mechelen, stoer grijs voor de buitenkant en lief roos met bloemetjes voor de binnenkant.